محققان علائم بیماران مبتلا به هلیکوباکتر پیلوری و کسانی که به هلیکوباکتر پیلوری آلوده نشده بودند را مقایسه کردند.
به گزارش مجله آنلاین عفونت هلیکوباکتر پیلوری مهمترین عامل خطر برای گاستریت و زخم معده است. با این حال، عوامل دیگری غیر از هلیکوباکتر پیلوری در این امر دخیل هستند. هلیکوباکتر پیلوری (H. pylori) یکی از شایع ترین پاتوژن های دستگاه گوارش در جهان است. این باکتری باعث گاستریت مزمن، زخم معده و سرطان معده می شود.
عفونت هلیکوباکتر پیلوری در سراسر جهان شایع است، اما دامنه دقیق آن ناشناخته باقی مانده است. شیوع این عفونت به منطقه جغرافیایی نیز بستگی دارد. بسیاری از مطالعات قبلی نشان داده اند که میزان و خطر ابتلا به عفونت در کشورهای در حال توسعه با وضعیت اجتماعی-اقتصادی پایین به طور قابل توجهی بالاتر است.
راه های اصلی انتقال این باکتری، غذای آلوده و عفونت های مدفوعی- دهانی است. به همین دلیل لازم است اقدامات بهداشتی برای کاهش این عفونت گسترش یابد. برخی از حیوانات مانند گربه، سوسک، میمون رزوس، جوجه تیغی و گوسفند میزبان اصلی هلیکوباکتر پیلوری هستند.
استعداد ژنتیکی میزبان در عفونت هلیکوباکتر پیلوری بسیار مهم است. مطالعات قبلی نشان داده است که بیش از 90 درصد از زخم های اثنی عشر و 60 درصد از زخم های معده با عفونت هلیکوباکتر پیلوری مرتبط است. با این حال، ارتباط بین این ضایعات و هلیکوباکتر پیلوری هنوز به طور کامل شناخته نشده است. برخی مطالعات نشان داده اند که شیوع هلیکوباکتر پیلوری بسیار بیشتر از زخم معده است. بنابراین سوال این است که چرا همه بیماران مبتلا به عفونت هلیکوباکتر پیلوری به بیماری زخم معده مبتلا نمی شوند؟ از سوی دیگر، بسیاری از بیماران مبتلا به زخم معده از نظر عفونت هلیکوباکتر پیلوری منفی هستند.
راه های مختلفی برای تشخیص عفونت هلیکوباکتر پیلوری وجود دارد. این روش ها به دو دسته اندوسکوپی (تشخیص آندوسکوپی) و غیر آندوسکوپی (روش های بافت شناسی، آزمایش سریع اوره آز، کشت، سرولوژی، تست تنفسی اوره، فناوری مولکولی و …) تقسیم می شوند.
با توجه به نقش مهم هلیکوباکتر پیلوری در زخم معده و سایر اختلالات گوارشی و نقش احتمالی عوامل دیگر، مقایسه بیماران با تست هلیکوباکتر پیلوری مثبت و منفی ضروری است. بنابراین، در یک مطالعه، محققان تظاهرات بالینی را با یافته های آندوسکوپی و هیستوپاتولوژیک در بیماران با و بدون عفونت هلیکوباکتر پیلوری مقایسه کردند.
در این مطالعه 233 بیمار مبتلا به سوء هاضمه مراجعه کننده برای آندوسکوپی از نظر عفونت هلیکوباکتر پیلوری مورد آزمایش قرار گرفتند. از هر بیمار در هر آندوسکوپی پنج نمونه از بافت معده گرفته شد و ملاک وجود عفونت هلیکوباکتر پیلوری وجود و شناسایی باکتری در آزمایشگاه پاتولوژی بود. دو گروه از بیماران هلیکوباکتر پیلوری مثبت و هلیکوباکتر پیلوری منفی از نظر یافته های دموگرافیک، آندوسکوپی و پاتولوژیک مقایسه شدند.
از 233 بیمار، حدود 66 درصد غیر سیگاری، حدود 86 درصد غیر مشروب و حدود 66 درصد از آب لوله کشی استفاده می کردند. شایع ترین علامت گزارش شده در حدود 67 درصد از بیماران، درد یا سردرد بالای شکم بود. از نظر تحصیلات، شغل، سابقه خانوادگی سرطان دستگاه گوارش و برخی علائم گوارشی بین بیماران با و بدون عفونت هلیکوباکتر پیلوری تفاوت معنی داری وجود داشت. همچنین بین یافته های آندوسکوپی و پاتولوژیک در بیماران مبتلا به هلیکوباکتر پیلوری ارتباط معنی داری وجود داشت.
نتایج این مطالعه نشان داد که شیوع هلیکوباکتر پیلوری با تعداد خانواده و وضعیت تاهل ارتباط دارد. این یافته ها همچنین نشان می دهد که عفونت هلیکوباکتر پیلوری مربوط به جنسیت نیست و مصرف الکل، سیگار کشیدن و استفاده از داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) بروز عفونت هلیکوباکتر پیلوری را افزایش نمی دهد.
به گفته محققان، این مطالعه دارای محدودیت‌های متعددی است، از جمله اینکه مطالعه در یک مرکز درمانی در ایران انجام شده است که ممکن است نماینده عمومی ایران نباشد. با این حال، بیماران از زمینه های مختلف اجتماعی-اقتصادی بودند. همچنین حجم نمونه برای ارزیابی برخی عوامل خطر کوچک بود. علاوه بر این، هیچ اطلاعاتی در مورد درآمد شخصی یا درآمد خانواده در این نظرسنجی وجود نداشت.
در انجام این نظرسنجی سیده امینه حجتی، سارا کوکب پیک، سلما یعقوبی، فرحناز جوکار، مهرناز اصغر نژاد، فریبرز منصور قنایی. پژوهشگران دانشگاه پزشکی گیران با یکدیگر همکاری کردند.
نتایج این مطالعه با عنوان «عفونت هلیکوباکتر پیلوری در ایران: عوامل دموگرافیک، آندوسکوپی، پاتولوژیک» در مهرماه سال جاری در مجله BMC Gastroenterology منتشر شد.
انتهای پیام/