به گسارش شفاف، روزنامه اعتماد ن: «ر ر س 1914 ز ز ی جه جه جه جه بعد از کشته شدن، چه نست خ طر خ دیگر دیگر می کردند. که بود – و همچنین با حمایت از برخی معلمانش که او را باهوشی می‌دیدند – تحصیلاتش را تا پایان دبیرستان و سپس در دانشگاه ادامه داد و در رشته فلسفه تحصیل کرد.
کامو نوشتن را از اوایل دهه ۱۹۳۰ شروع کرد و بعد از همکاری با نشریه آلجر رپوبلیکن و همچنین نوشتن چند نمایشنامه و یک رمان گام‌های بعدی را در این مسیر برداشت. بیگانه» (1942) و «طاعون» (1947) و «سقوط» (1956) و سردبیری روزنامه کومبا، یکی از روزنامه های زیرزمینی نهضت مقاومت ملی فرانسه (ضد اشغال نازی ها) و جدال لفظی با ژان پلن سارتر و دنباله روهای او، به جایزه ادبی نوبل در چنین روزی از اکتبر 1957 رسید و او را به یکی از مهم‌ترین چهره‌های ادبی قرن گذشته – و البته مردی مشهور و ثروتمند – تبدیل کرد. مالرو برای دریافت این جایزه از من شایسته‌تر هستند. کتابی با موضوع نامه‌های این دو نویسنده به فارسی ترجمه شده است. و در باسار کتاب کشور ما موجود است و جنس رابطه‌ای که میان آنها وجود داشت را به خوبی نشان می‌داد هد.) حتی می ترسید سرچشمه سرچشمه بهترین ل یت یت دبی ر ر گذ گذ دیگر چیز ق یسد.
همان روزها در مصاحبه‌های خود از جایزه نوبل ادبی احساس می‌کنم، اما بعد از این جایزه، در سال ۱۹۶۰ در تصادف رانندگی کشته شدند و همه کسانی که او را می‌شناختند متاثر کردند. در کتاب «فلسفه کامو» می‌نویسد: «نبوغ و اصالت کامو در این کتاب بود که اصیل‌ترین چیزها را در ادبیات رقم زد. می می م م ندیشه سفی سفی ر ق ب دبی بریزد بدین خ قی قی ر بید ر بید ز ز همه همه رم رم جم جم جم جم جم جم جم جم جم جم جم جم جم جم جم جم جم جم جم جم جم جم جم جم جم جم جم جم جم جم جم ج جم ج جم ج جم ج جم ج جم ج جم ج جم ج جم ج جم ج جم جم ج جم ج جم
برخی از اندیشه‌های فلسفی کامو از مسائل مربوط به مهارت یا مهارت در بیان ادبی آنها فراتر می‌رفتند. او به عقل رها و آزاد و نظام‌پردازی فلسفی بی‌اعتقاد و بدبین بود. او به دنبال فلسفیدن به شیوه‌هایی بود که با گفت‌وگوی انسانی سازگار و با دلمشغولی دین پیوسته بود و می‌توان از اصطلاحات فنی آن را به بیان درآورد.»