سینمای سیاسی یکی از مسائل چالشی در کل دنیا هم هست گاهی اوقات با آثار روبه‌رو می‌شویم که در طبقه‌بندی‌ها ممکن است به عنوان فیلم سیاسی تشخیص داده شوند یا برعکس شوند. حادتر است.
به گزارش گسارش، روزنامه شرق محمدمهدی عسگرپور، تهیه‌کننده و کارگردان سینما، معتقد است که سینماگران ایرانی در سینمای ایران پاسخ‌های متفاوتی می‌دهند. در نش نش رسمی خیت رسمی رسمی به.
درباره چگونگی ساخت فیلم سیاسی اختلاف نظرهایی وجود دارد. ؟
سینمای سیاسی یکی از مسائل چالشی در کل دنیا هم هست گاهی اوقات با آثار روبه‌رو می‌شویم که در طبقه‌بندی‌ها ممکن است به عنوان فیلم سیاسی تشخیص داده شوند یا برعکس شوند. حتی بیشتر موضوعات به اشتباه سیاسی تلقی می شود. از مسائل صنفی، موضوعی پیگیری می‌شود که گاهی به عنوان یک رفتار سیاسی تعبیر می‌شود و وقتی وارد بحث می‌شود که خب قرائنی که موضوع سیاسی را نشان می‌دهد، چیست؟ البته اساساً خیلی در این حوزه کار نمی‌کند.مطمئناً به نظرم مشخصاً به بخشی از مجموعه حاکمیت برمی‌گردد که سیاسی را به عنوان موضوعات طبیعی که در هر جای دنیا ممکن است اتفاق بیفتد به رسمیت شناخته شده و مشخص نیست موضوع سیاسی دارای چه ویژگی‌هایی است. ولی به هر حال در همه جای دنیا وقتی قدرت‌ها در قالب احزاب تقسیم می‌شوند و نهادهای صنفی قوام‌یافته شکل می‌گیرند، ممکن است تضاد سود یا تضادهای دیگر شکل بگیرد که در تعاریف، رفتار سیاسی تلقی می‌شود. وقتی در کشوری بر اساس احزاب شکل نگرفتند، احزابی که با تفکرات مختلف ممکن است فعالیت داشته باشند و نظرات و انتقادات را داشته باشند و پیشنهاداتشان را برای اداره یک دولت مطرح کنند، معمولاً چنین اتفاقاتی را نشان می دهند. ما در مقدمات باقی مانده‌ایم. این اتفاق در سطح کلان در کشور ما و بعد از انقلاب شکل نگرفته و سیاسی است که معتقدند ما سینمای را می‌بینند، به نکاتی که من گفتم، اشاره می‌کنم.
مثل چه فیلمهایی؟
در هر دوره به هر حال فیلمهایی که می‌توان آنها را فیلم‌های سیاسی تعبیر کرد و به موضوعی اشاره کرد که به خاطر می‌کند. حمایت های حاکمیتی ساخته شده اند یا فیلم هایی که برای برخی از گروه ها و احزاب سیاسی ساخته شده اند. برخی از بسیاری از فیلم‌سازان به یک موضوع امروزی، به موضوع تاریخی می‌رفتند که باز هم در موضوع سیاسی می‌توانستند یک موضوع سیاسی را مد نظر قرار دهند. دلیلی که سیستم فیلمسازی در کشور ما مثل خیلی از مسائل دیگر، به شدت وابسته به حاکمیت از جهت ممیزی وزارت ارشاد بوده است، همیشه این محدودیت ها وجود داشته است و اساساً فیلمسازانی است که به دنبال ساخت چنین آثاری بوده اند، می توانند بر این نگرش تأثیر بگذارند. مسیر حرکت کننده، تا این شکل فیلمسازی، فیلم‌نامه‌نویس و تهیه‌کننده و کارگردان خودش را پیدا می‌کند که متأسفانه هیچ‌کدام از فیلم‌های اجتماعی، کمدی یا انواع و اقسام فیلم‌های سینمایی تکه‌پرانی‌های سیاسی را ببینیم. ممکن است حتی موضوعات سیاسی را دنبال کنند، زیرا در این ساختار می‌توان حرفشان را بزند و اگر از این ساختار خارج می‌شود، ممکن است این امکان وجود نداشته باشد. قتی می‌هند به مطرح می‌شود، ستف شع می‌شود موضوعات در هم تنیده می‌شود، دیگر نمی‌توان در مورد چگونگی ساخت فیلم سیاسی به تنهایی صحبت کرد. به رسمیت سینمای خودش شناخته نشده و به همین دلیل را پیدا نکرده است.
شما فیلمسازی را در دهه ۶۰ آغاز کرد که با انبوهی از اتفاقات سیاسی روبه‌رو بود و در دوره‌های مدیریت‌دار مدیریت یکی از مراکز مهم فرهنگی، بنیاد سینمایی فارابی بود. و بعد به عنوان مدیر نگاه شما در ساخت فیلم سیاسی چه بود؟
به عنوان فیلمساز باید بگویم که هر کارگردانی گرایش ذهنی خاص خودش را دارد. ممکن است نگرش اجتماعی به موضوعاتی باشد یا حتی ممکن است موضوعات سیاسی را خوب متوجه شوند و در موردش حرف بزنند، اما مورد توجه قرار گیرد در حوزه فیلم های کمدی فیلم بسازند. نبوده است.
اما گاهی اوقات فیلم‌های شما هم برداشت‌های سیاسی شده‌اند؛ مثلاً فیلم «مهمان داریم».
این دقیقاً همان نکته‌ای است که اوایل صحبتم اشاره کردم.اگر زمینه فیلمسازی سیاسی در کشور ما به شکل طبیعی مانند سایر دنیا شکل گرفته باشد، شاید روشن‌تر می‌توانیم حتی در مورد مطالبمان صحبت کنیم. از رنگ دیوار تا تحلیل خانه‌های سه‌طبقه و تخریبی که در خانه‌ای رخ داده بود. در مواردی که من فقط یک فیلم اجتماعی ساخته شده ام. نقدهای اجتماعی ما در فیلم هایمان شکل و شمایل دیگری پیدا می شود اشکالی هم ندارد. دریافتیم که اگر پیش‌تر در مور سریال دش و فیلم ساخته شده شاید به شکل دیگری می‌گرفت.
اما در دوره مدیریتم بخشی از آن در صداوسیما فعال سینمایی بودم که بیشتر در گروه کودک خلاصه می‌شود. این نگاه حاکمیتی که در موردش صحبت کردم همیشه در ساخت آثار سینمایی وجود داشته است و در تمام این سالها با انواع و اقسام مدیران نظارت و معاونتهای سینمایی ساخته شده بود که حتی گاهی اوقات به نظر می رسید در مورد یک موضوع صحبت می کنند. آن زمان در سال 82 در بنیاد سینمایی فارابی به کار بود. مجموعه گرایش‌های دولت به این سمت بود و دیگر هم تکرار نشد. همین موسوع باعث شد تا همیشه هر مدیری قصد ورود به حو را داشته باشد ساخت فیلم سیاسی را داشته باشد، هفت خان را رد کند.
خاطرتان شدند؟
فکر می کنم به خاطر فیلم بهمن فرمان آرا «خانه روی آب» بود که در جشنواره فیلم فجر هم توجه زیادی به فیلم داشت.
معمولاً یکی از مصائب فیلمهایی که سیاسی از آنها می‌شود، حضورشان در رویدادهایی مانند جشنواره فیلم فجر به دلیل ممیزی‌هاست.
به عنوان دبیر چه در جشن‌های خانه و چه جشنواره فیلم فجر یا مسئولیت‌های دیگری که مسئولیت‌دار بود، چیزی را که به نظر خودم درست بود سعی می‌کردم پایش بایستم. اگر اشتباهی هم شده باشد، دوره‌های مختلف جشنواره فیلم فجر ملاحظاتی وجود داشته است و هنوز هم هست. اتفاق برای من نیفتاد.حتی خاطرم در جشن خانه سینما سالی است که من تازه صاحب خانه سینما شده بود و زنده‌یاد امین تارخ هم دبیر جشن بود، سه فیلم از نظر وزیر ارشاد وقت، نباید در جشن خانه سینما شرکت می‌کرد. دارد. به خاطر دارم که فیلم «خاک آشنا» بهمن فرمان‌آرا هم از جمله همین فیلم‌ها بود. بودند که اگر فیلمهایی که اظر آنها پروانه نمایش ندارند، در جشن شرکت کند، دچار مشکل می‌شوند ستد.م هم ب که در جشن نه نه ز ز ز نیست تصمیم می نه پ فکر فکر می کنم می می ای ست جشن جشن نگرفتند نکردند شرکت شرکت شرکت شرکت شرکت شرکت شرکت نکردند نکردند. زنده یاد امین تارخ هم به عنوان دبیر اجرایی پای این ماجرا بود. بار صیانت از آرا تشکیل شد که نمایندگان صنوف رای دهند که بایستند و از تصمیم آنها حمایت شود.
انتهای پیام