هند در حال ساخت بزرگترین پارک انرژی‌های تجدیدپذیر جهان است؛ پروژه‌ای که تا سه سال دیگر به بهره‌برداری می‌رسد.
به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از یورونیوز، این مزرعه خورشیدی و بادی در یک بیابان نمکی بزرگ که هند را از پاکستان جدا می‌کند، ساخته می‌شود.
بر اساس اعلام توسعه دهندگان، پارک انرژی‌های تجدیدپذیر «خاودا» «Khavda» که به نام نزدیکترین روستا به محل پروژه نامگذاری شده، به‌قدری بزرگ است که از فضا قابل مشاهده خواهد بود.
گفته می‌شود این پروژه، پس از تکمیل، تقریباً به اندازه سنگاپور خواهد بود و بیش از ۷۲۶ کیلومتر مربع وسعت خواهد داشت. دولت هند تخمین می‌زند که این پارک دستکم ۲.۲۶ میلیارد دلار هزینه داشته باشد.
پارک انرژی‌های تجدید پذیر خاودا، پس از تکمیل، سالانه ۳۰ گیگاوات برق تولید خواهد کرد که برای تامین برق نزدیک به ۱۸ میلیون خانه هندی کافی است.
هند – پرجمعیت‌ترین کشور جهان – قصد دارد تا پایان دهه میلادی جاری ۵۰۰ گیگاوات انرژی پاک تولید کند و تا سال ۲۰۷۰ به کربن صفر خالص برسد.
پروژه پارک خاودا احتمالاً به گذار انرژی به سوی تولید انرژی از منابع غیر کربنی کمک می‌کند.
هند هنوز هم عمدتاً سوخت‌های فسیلی، به ویژه زغال سنگ را به کار می‌برد که بیش از ۷۰ درصد برق آن را تولید می‌کند. انرژی‌های تجدیدپذیر در حال حاضر حدود ۱۰ درصد از نیاز برق هند را تامین می‌کنند. این کشور همچنین در حال حاضر سومین تولیدکننده گاز‌های گرمایش سیاره پس از چین و آمریکاست.
در محل پارک، هزاران کارگر در حال نصب ستون‌هایی هستند که پنل‌های خورشیدی روی آن‌ها نصب می‌شود. ستون‌ها مانند کاکتوس‌های بتنی کاملاً در امتداد قرار گرفته‌اند که تا جایی که چشم می‌بیند کشیده می‌شوند.
با این حال فعالان محیط زیست ساخت این پارک را به چالش کشیده اند و می‌گویند این پروژه که در وسط ناحیه کوتچ در ایالت گجرات در غرب هند ساخته می‌شود یک بیابان نمکی و باتلاقی است که حداقل ۷۰ کیلومتر با نزدیکترین محل سکونت انسان فاصله دارد، همچنین در نزدیکی یکی از پرتنش‌ترین مرز‌های بین المللی جهان که هند و پاکستان را از هم جدا می‌کند قرار گرفته است. این منطقه زلزله خیز است و باد و باران شدید موسمی دارد.
تخمین زده می‌شود که حدود چهار هزار کارگر و پانصد مهندس از سراسر هند در کمپ‌های موقت زندگی کرده اند تا این پروژه را اجرا و راه اندازی کنند.
در این منطقه باران‌های شدید غیرفصلی زمین را گل آلود می‌کند و تبخیر تنها راه خلاص شدن از آب انباشته روی زمین‌های ناهموار آن است.
کارشناسان محیط زیست و فعالان اجتماعی ضمن اذعان به اهمیت گذار به سوی انرژی‌های تجدیدپذیر، می‌گویند تصمیم هند برای اجرای پروژه‌های انرژی پاک بدون هیچ گونه ارزیابی اثرات زیست محیطی، پیامد‌های نامطلوبی خواهد داشت.
به گفته «اَبی تی واناک» «Abi T Vanak» دانشمند حفاظت از محیط زیست در هند، کویر نمکی منظره‌ای منحصر به فرد است که از نظر گیاهان و جانوران، غنی از جمله فلامینگوها، روباه‌های صحرایی و گونه‌های پرندگان مهاجری است که از اروپا و آفریقا برای زمستان در این منطقه پرواز می‌کنند.
وی افزود: ناحیه کوتچ و سایر مناطق مشابه توسط دولت هند به عنوان «زمین‌های بایر» طبقه بندی شده‌اند و این بسیار تاسف‌آور است. این مناطق به عنوان اکوسیستم‌های معتبر شناخته نشده اند.
«سندیپ ویرمانی» «Sandip Virmani» محیط بان مستقر در کوتچ می‌گوید: ناحیه کوتچ با مساحت کمی بیش از ۴۵ هزار کیلومتر مربع، به بزرگی دانمارک است و بزرگترین ناحیه هند محسوب می‌شود. با توجه به این موضوع، توسعه دهندگان این پارک می‌گویند زمین کافی در کوتچ برای پروژه‌های مختلف انرژی‌های تجدیدپذیر وجود دارد. اما نگرانی آنجاست که کارخانه‌های لبنی و سایر مشاغل محلی در منطقه تحت تأثیر پروژه‌های بزرگ مقیاس قرار گیرند. نباید برای اجرای یک پروژه، عدم سازش اقتصادی با دیگر مشاغل ایجاد شود.