برخی از بلندترین قله‌های جهان ازجمله اورست با ارتفاع ۸۸۴۸٫۸۶ متر در رشته‌کوه هیمالیا قرار دارند. در این ارتفاعات، هوا رقیق و دما بسیار پایین است، زمین بدون پوشش گیاهی و قهوه‌ای رنگ است و به‌نظر می‌رسد از اول به همین شکل بوده است.
در قله اورست سنگ‌های آهکی رسوبی به نام سنگ آهکی ژومولانگما وجود دارد. درون این سنگ‌ها موجودات دریایی فسیل‌شده از دوران اردویسن، یعنی ۴۸۸٫۳ میلیون تا ۴۴۳٫۷ میلیون سال پیش وجود دارد.
فسیل‌های مذکور در سراسر هیمالیا یافت می‌شوند و شامل تریلوبیت‌ها، بازوپایان، صدفیان و زنبق‌های دریایی می‌شوند. این کوه‌های عظیم صدها مایل از نزدیک‌ترین دریا فاصله دارند، پس چگونه ممکن است فسیل‌های دریایی در چندین نقطه از هیمالیا پیدا شده باشد؟
برخلاف ادعاهایی که در برخی شبکه‌های اجتماعی مطرح شده است، این امر نشانگر آن نیست که در گذشته سیل بزرگی کل جهان را فرا گرفته است. سنگ‌های رسوبی و وجود موجودات دریایی باستانی حاکی از آن است که سنگ‌های قله اورست زمانی زیر آب بوده‌اند. علاوه‌براین، اتفاقی رخ داده است که آن سنگ‌ها را ۸۰۰۰ متر از سطح دریا بالا آورده است.
میلیون‌ها سال پیش رویداد زمین‌شناسی بزرگی به نام رانش قاره‌ای اتفاق افتاد. قبل از این، دنیا به شکلی که می‌شناسیم، وجود نداشت. درعوض، ابرقاره‌ها یا توده‌های خشکی بسیار بزرگی وجود داشت که از قاره‌هایی که امروز می‌شناسیم، تشکیل شده بودند.
هند بخشی از گندوانالند (گندوآنا) بود که استرالیا، آفریقا، جنوبگان، هند و آمریکای جنوبی را شامل می‌شد. حدود ۱۵۰ میلیون سال پیش هند از گندوانالند جدا شد و به سمت شمال حرکت کرد و به اوراسیا نزدیک شد. دریای تِتیس که بین دو توده زمین قرار داشت، حیاتی غنی و متنوع داشت.
حدود صد میلیون سال طول کشید تا صفحات قاره‌ای اوراسیا و هند به هم برخورد کنند، اما وقتی سرانجام به هم برخورد کردند، این برخورد با چنان قدرتی همراه بود که پوسته‌های متراکم هر دو با نیروی عظیمی به هم کوبیده شد و به سمت بالا آمد و کوه‌هایی را تشکیل داد که از بستر دریا برخاسته بودند. به همین دلیل است که فسیل‌های دریایی در بلندترین کوه جهان وجود دارند.
منبع: زومیت