شفق‌های پرتوایکس در سیاره عطارد شکل گرفت

در اثر فوران خورشیدی با عرض ۵۰۰ هزار کیلومتر؛

سیاره عطارد اخیراً توسط یک انفجار عظیم از سمت دور پنهان خورشید تحت تاثیر قرار گرفته و همین موضوع باعث ایجاد شفق‌های پرتوایکس بر سطح سنگی این سیاره شده است.

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از اسپیس، سیاره عطارد اخیراً توسط یک انفجار عظیم از سمت دور پنهان خورشید تحت تاثیر قرار گرفته و همین موضوع احتمالاً باعث ایجاد “شفق‌های پرتوایکس” شده است. این شفق‌ها نتیجه تلاقی پلاسمایی که از خورشید به سوی عطارد رفته و با جریان‌های مغناطیسی آن تداخل پیدا کرده هستند.

این انفجار از سمت دور خورشید که معمولاً غیر قابل مشاهده است، به صورت موشکی به سمت عطارد پرتاب شده و به شدت این سیاره را تحت تاثیر قرار داد. انفجار‌هایی به این شکل می‌توانند عواقب جدی برای سیارات در نزدیکی خورشید داشته باشند؛ از جمله سیاره عطارد نزدیک‌ترین سیاره به خورشید است.

این اتفاق به احتمال زیاد، در نتیجه تلاقی مغناطیسی بین خورشید و عطارد، شفق‌های پرتوایکس را ایجاد کرده است که نشان از فعالیت‌های جذاب و پیچیده در این سیاره است. بررسی‌های بیشتر در آینده می‌تواند به ما کمک کند تا بیشتر درک کنیم که چگونه انواع انفجار‌ها تأثیری بر فعالیت‌های دیگر سیارات منظومه شمسی دارند.

این فوران پلاسمای غول‌پیکر از سمت دور پنهان خورشید یک پرتاب جرم تاجی قابل‌توجهی را ایجاد کرد که به عطارد برخورد کرد و به طور بالقوه باعث ایجاد شفق‌های پرتو ایکس نامرئی در اطراف سطح سنگی این سیاره شد. فوران عظیم و آتشینی که حدوداً ۴۰ برابر پهنای زمین است، اخیراً از سمت دور پنهان خورشید منفجر شد. این فوران، حجم ابر عظیمی از پلاسما را به فضا پرتاب کرد که بعداً به سیاره عطارد برخورد کرد، سطح سنگی سیاره را شست و شو داد و به طور بالقوه باعث ایجاد شفق‌های پرتو ایکس شد.

به گفته دانشمندان این فوران احتمالاً توسط یک شعله قدرتمند خورشیدی حدود نه روز پیش رخ داده است؛ رصدخانه دینامیک خورشیدی ناسا (SDO) یک رشته پلاسمای بزرگ و تا حدی مبهم را مشاهده کرد که از پشت شمال شرقی خورشید به بیرون منفجر شد. بر اساس مقدار پلاسمای مرئی، فوران احتمالاً حدود ۵۰۰ هزار کیلومتر عرض داشته است.