می‌گویند جواد نکونام در سبک مربیگری اش از کارلوس کی روش پیروی می‌کند و همان طور که دنبال بازی بسته دفاعی، سپردن توپ به حریف، ضد حمله و … است، کنار زمین هم مثل استادش بازی روانی راه می‌اندازد و از زمین و زمان انتقاد می‌کند، اما اگر این نظریه درست باشد، جواد نکونام نمونه بارز الگوبرداری بد از یک الگوی خوب است!
کارلوس کی روش اگر مشت گره می‌کرد، این کار را مقابل سرمربی کره جنوبی در حساس‌ترین بازی تاریخ دو کشور انجام می‌داد، نه در بازی مقابل فلسطین یا سوریه… او اگر انتقاد می‌کرد، اگر ایراد می‌گرفت و اگر شاکی بود، این نقد و ایراد و شکایت را بعد از پیروزی تیم ملی از او نمی‌شنیدیم و اجازه می‌داد هواداران فوتبال از برد تیم ملی لذت ببرند، اما جواد نکونام یک فصل و یک هفته است که اجازه لذت بردن را از هواداران استقلال گرفته و بعد از برد هم مثل باخت و مساوی، اعتراض می‌کند، ناله سر می‌دهد و مرثیه می‌خواند.
استقلال به شکل دراماتیک پیروزی از دست رفته را دوباره به دست آورده و در حالی که وی‌ای آر، دو امتیاز از کف دست این تیم پرانده بود، با وی‌ای آر دوباره هر ۳ امتیاز بازی را به کف آورده، اما همین که هوادار می‌خواهد از برد دراماتیک تیمش لذت ببرد، سر و کله سر «مرثیه» تیم (ببخشید؛ سرمربی تیم) پیدا می‌شود و جواد نکونام مرثیه سرایی می‌کند؛ بازیکن ندارم، بازیکن نگرفتیم، بازیکن کم داریم، شرایط سخت است، مشکلات زیاد است، خیلی مشکل داریم و … و … و …
فصل پیش گفته می‌شد نکونام با مدیریت باشگاه مشکل دارد و این مصاحبه‌ها از لج خطیر است، اما حالا که علی خطیر نیست، به قول خود جواد نکونام، هم شهریاری و هم سمیعی زحمت می‌کشند و لطف می‌کنند، چرا باز جواد نکونام بعد از پیروزی شیرین استقلال با ناله‌های خود، لذت برد را از هوادار استقلال می‌گیرد.
پرسپولیس دیروز امتیاز از دست داد و هوادار استقلال دوست دارد حالا که تیم محبوبش برده، با این برد به هوادار رقیب فخر بفروشد، اما حرف‌های جواد نکونام حس و حال این کار را هم از هوادار استقلال می‌گیرد.
هوادار استقلال دوست دارد پُز برد تیمش را بدهد، دوست دارد لذت این برد را ببرد، دوست دارد از برد دقیقه آخر تیمش کیف کند، اما عمر شادمانی اش کوتاه است، چون جناب سرمربی کنفرانس خبری قبل از بازی را با جلسه مرثیه سرایی اشتباه می‌گیرد. با این روند، انگار هوادار استقلال هر هفته به مراسم عزا دعوت است!