وسعت جزیره بوموسی که محلی‌ها آن را «گپ سبزو» هم می‌خوانند، حدود 25 کیلومتر مربع است که به دلیل عمق مناسب دریا در اطراف آن، نفتکش های بزرگ و غول پیکر از نزدیکی آن، عبور می کنند. این جزیره که جمعیت بسیار کمی دارد، حدوداً ۲۰۰ کیلومتر با بندرعباس، ۷۵ کیلومتر با بندرلنگه، ۱۶۰ کیلومتر با تنگه هرمز و ۶۰ کیلومتر از شهر شارجه امارات فاصله دارد. در این جزیره یک فرودگاه و یک اسکله کوچک وجود دارد و ارتباط آن با سرزمین مادری از طریق پروازهای مسافری به بندرعباس و حرکت شناورهای مسافری به بندرلنگه برقرار است. میدان نفتی مبارک در نزدیکی جزیره بوموسی قرار دارد.
جزیره تنب بزرگ 11 کیلومتر مربع وسعت دارد و فاصله آن تا جزیره قشم ۳۱ کیلومتر و تا بوموسی ۵۰ کیلومتر می باشد. تنب به معنای تپه است و محلی ها آن را تمب می نامند. تنب کوچک هم 5/2 کیلومتر مربع وسعت دارد و فاصله آن با تنب بزرگ 12 کیلومتر است.
کلیات طرح کلی توسعه سه جزیره
طرح کلی مطالعه برای تبدیل سه جزیره بوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک به سه قطب گردشگری، ورزش های آبی و دریایی، مراکز تفریحی، خدماتی و اقتصادی به منظور زندگی شبانه روزی تعداد بیشتری از ایرانیان در آن جزائر می باشد. بدین منظور باید سه شهر بزرگ عمودی «فردوسی»، «حافظ» و «سعدی» در این سه جزیره احداث گردد. برای آبادانی و توسعه این سه جزیره، باید علاوه بر افزایش زیرساخت هایی مثل بندر و اسکله، خطوط مواصلاتی، مدرسه، مسجد، مراکز درمانی و فرهنگی، حداقل یکصد برج بلند مرتبه با حدود پنجاه طبقه با معماری اسلامی – ایرانی در دستور کار قرار گیرد. طبیعی است که برای نیل به چنین هدفی، بایستی بندر لنگه نیز که نزدیک ترین ساحل ایران با این جزائر را دارد، به طور اساسی توسعه یابد و به یک شهر پیشرفته و توسعه یافته تبدیل شود.
طبیعی است که قبل از شروع به اجرای چنین طرحی، ابتدا بایستی یک مطالعه عمیق معماری و شهرسازی با تکیه بر مولفه های محیط زیستی صورت گیرد و طرح کلی توسعه آن جزائر توسط سازمان مناطق آزاد و با همکاری وزارت خانه های مسکن و شهرسازی، میراث فرهنگی و گردشگری و با کمک استانداری هرمزگان تهیه گردد. آنگاه بر اساس طرح جامع مفهومی، معماری و شهرسازی تهیه شده، باید طرح های بندرسازی، شهرسازی، پل سازی و فرودگاه سازی های لازم آماده گردد. طراحی بناها در دو جزیره تنب بزرگ و تنب کوچک باید به گونه ای صورت گیرد که مردم برای تردد نیازی به استفاده از خودرو نداشته باشند و یک محیط مناسبی بدون تولید آلودگی های محیط زیست بوجود آید. سپس یک طرح کلی مرتبط با هم برای سه جزیره تهیه و آنگاه نقشه های اجرایی آنها توسط شرکت های معتبر بین المللی و ایرانی تهیه شود.
ساز و کار اجرایی
برای اجرای چنین طرحی لازم است تا دبیرخانه مناطق آزاد تجاری و صنعتی ارتقا یافته و سازمان مناطق آزاد تجاری و صنعتی ایران زیر نظر رئیس جمهور محترم تشکیل گردد و عملیاتی کردن این طرح را بر عهده گیرد. بر این اساس بایستی دبیرخانه فعلی شورای‌عالی مناطق آزاد تجاری-صنعتی و ویژه اقتصادی از زیر مجموعه وزارت اقتصاد و دارایی جدا شده و زیر نظر رئیس جمهور محترم قرار گیرد و تبدیل به سازمان مناطق آزاد ایران قرار گیرد و تمامی 9 منطقه آزاد تشکیل شده فعلی و مناطق ویژه اقتصادی کشور زیر نظر آن قرار گیرند. همچنین دبیرخانه شورای توسعه سواحل مکران نیز در زیرمجموعه این سازمان قرار گیرد و دبیر اجرایی آن را رئیس سازمان مناطق آزاد انتخاب کند.
از طرفی باید قوانین و مقررات جدیدی برای سازمان مناطق ایران وضع کرد، به‌گونه‌ای که جذابیت لازم را برای سرمایه‌گذاران ایرانی و خارجی فراهم کند. شفافیت در فرآیندهای اداری، کاهش بوروکراسی و تضمین امنیت سرمایه‌گذاری از جمله اقداماتی هستند که می‌تواند اعتماد و اطمینان سرمایه‌گذاران بزرگ را برای ورود به چنین پروژه مهمی جلب کند. بنابراین با تصویب قوانین و مقررات تسهیل کننده، می توان انتظار داشت تا تعداد زیادی از ایرانیان و گردشگران به جای رفتن به دبی و ترکیه برای سرمایه گذاری و تفریح و انجام ورزش های دریایی به این جزائر سفر کنند. آنگاه با اسکان و رفت و آمد شبانروزی گردشگران به این جزائر طبیعتاً افرادی در این جزائر متولد خواهند شد که شناسنامه ایرانی خود را از اداره ثبت احوال آن جزائر دریافت خواهند کرد. همچنین افراد متوفی نیز در همان جزائر ایرانی به خاک سپرده خواهند شد.
گام های اجرایی
در گام اول رئیس جمهور محترم باید یک مدیر با انگیزه و قوی در سطح ملی و با اختیارات کامل برای سازمان مناطق آزاد انتخاب نماید تا اجرای این طرح مهم را برعهده بگیرد و این سه جزیره و سائر جزایر خلیج فارس را به محلی پر جاذبه برای سرمایه گذاری، تفریحات سالم و رفت و آمد ایرانیان تبدیل کند.
در گام دوم باید طرح کلی و اجرای آن به تصویب مقام معظم رهبری و سران قوا و شورای عالی امنیت ملی برسد و تمامی دستگاه های حاکمیتی از جمله همه نیروهای مسلح به ویژه سپاه و ارتش و تمامی وزارتخانه ها و دستگاه های دولتی، حمایت از اجرای این پروژه عظیم را بر عهده گیرند.
در گام بعدی از ایرانیان علاقمند و سرمایه گذاران بزرگ خواسته شود تا هر کدام احداث بخشی از این طرح کلی را برعهده بگیرند. حتی می توان بین دو جزیره تنب بزرگ و تنب کوچک هم با رعایت مسائل محیط زیستی و مراقبت از خطوط کشتیرانی یک پل طویل احداث کرد تا این دو جزیره به هم وصل شوند.
به منظور اجرای این طرح، ابتدا مالکیت زمین این برج ها در هر سه جزیره به شرکت های سرمایه گذار معتبر واگذار گردد. سپس با سرمایه گذاری همه ایران دوستان، این سه جزیره تبدیل به سه قطب بزرگ ورزش های دریایی، گردشگری، تفریحی و خدماتی برای سکوهای نفتی در منطقه میانی خلیج فارس شوند. در گام اول می توان بر اساس طرح کلی معماری و شهرسازی تهیه شده برای سه جزیره به هر یک از شرکت های بزرگ سودآور مثل پتروشیمی ها، فولادها و شستا یک زمین بایر با وسعتی در حد احداث یک برج بلند با سرمایه خودشان واگذار کرد.
با اجرای چنین طرحی، می توان انتظار داشت که ده ها هزار ایرانی و گردشگر علاقمند به محیط زیست به طور شبانروزی به این جزائر تردد نمایند و تعداد زیادی از مردم نیز برای داشتن شغل های مختلف به صورت دائمی در آنها اسکان یابند و زندگی کنند و تولید فناورانه داشته باشند.
تبدیل این جزائر به قطب مهم مسکونی، تفریحی و گردشگری، چنانچه به سازمان مناطق آزاد ایران واگذار شود، تنها به بودجه دولتی نیاز ندارد و با سرمایه گذاری مناطق آزاد و نیز بخش خصوصی و سرمایه های ایرانیان وطن دوست هم می تواند به پیش می رود.