اطلاعات کلی درباره کشور سنگاپور
برای آنکه بتوانید تصمیم درستی در رابطه با مهاجرت خود به کشوری خارجی بگیرید باید با برخی از ویژگی ها و حقایق کلی کشور مورد نظر خود آشنا شوید، در ادامه شرح مختصری از ویژگی های کشور سنگاپور ارائه شده است. همچنین می توانید جهت کسب اطلاعات بیشتر درباره مدارک لازم دریافت وقت سفارت ایتالیا با ما تماس بگیرید.
- ارز: دلار سنگاپور (SGD).
- زبانهای گفتاری: تقریباً همه به زبان انگلیسی صحبت می کنند و انگلیسی زبان اصلی کار و تجارت است. از آنجایی که سنگاپور سرمایه گذاری بیشتری را در منطقه انجام می دهد، چینی اهمیت فزاینده ای پیدا می کند. بسیاری از سنگاپوری ها به زبان مالایی و تامیل نیز صحبت می کنند. سنگاپوریها همچنین با یک گویش انگلیسی محلی نیز دارند (“Singlish”).
- ادیان عمده: بودایی (33٪)، مسیحی (18٪)، هندو (5٪)، مسلمان (15٪)، تائوئیست (11٪)، 17٪ دیگر (یا غیرمجاز).
- نژاد های اصلی: 74٪ چینی، 13٪ مالایی، 9٪ هندی، 10٪ دیگر نژاد ها.
- شهر مستقل سنگاپور دارای 5.6 میلیون جمعیت و میانگین سن زندگی 82 سال است.
- دارای آزادترین اقتصاد جهان با تولید ناخالص داخلی 318.9 میلیارد دلار است.
- دارای سابقه ادغام قومی و جمعیت بسیار متنوعی است که از این جمعیت ، 42٪ خارجی هستند.
- سنگاپور قطب تجارت و سرمایه گذاری در آسیا به شمار می آید، جایی که بسیاری از نخبگان قاره پول خود را ذخیره می کنند. این امر یک بخش اقتصادی پر رونق را به وجود آورده است، اگرچه دولت به دلیل نگهداری ثروت های دیکتاتورها، تحت انتقاد قرار گرفته است.
- سنگاپور یک شهر دولتی در یک مجمع الجزایر کوچک است. بیشتر شهر در پولائو او جونگ قرار دارد و از طریق جاده به کشور مالزی و سایر جزایر متصل می شود.
مزایای مهاجرت به سنگاپور
- تنوع قومی یکی از بهترین سرمایه های سنگاپور است: این کشور یک محیط چند فرهنگی است، جایی که می توانید عناصری از هر فرهنگ آسیایی و بسیاری از فرهنگ های غربی را نیز تجربه کنید.
- فرهنگ غذایی پر رونق: از مراکز ارزان قیمت هاوکر، گرفته تا ناهارخوری های لذیذ ، سنگاپور برای هر بودجه امکان لذت بردن از تمام طعم ها را فراهم کرده است.
- فرصت های خرید عالی: افراد برتر آسیا برای خرید لباس و لوازم الکترونیکی به این کشور می روند. مانند غذا، خرید به طیف گسترده ای از مصرف کنندگان مربوط می شود و گزینه های کم مصرف و پرمصرف را نیز ارائه می دهد.
- جو عالی سرمایه گذاری: اگر به دنبال ایجاد استارتاپ در آسیا هستید، سنگاپور دارای سریعترین رشد اکوسیستم استارتاپی است که بخشی از آن به دلیل افزایش علاقه دولت به بخش استارتاپ می باشد. سرمایه گذاران نیز شبکه های گسترده ای به سایر کشورهای منطقه دارند. در آسیا، روابط بسیار مهم است.
- شفافیت اقتصادی: سنگاپور با وجود قرار گرفتن در منطقه ای که فساد در آن عادی است، پنجمین کشور با کمترین میزان فساد به حساب می آید. فساد پایین بخشی از یک استراتژی برای جذب سرمایه گذاری و تشویق افراد خارجی به تاسیس شرکت است. مالکیت و مالیات شرکت ها بسیار شفاف است و این امر باعث شده است که سنگاپور به یکی از بهترین مکان ها برای شروع یک تجارت در آسیا تبدیل شود.
- سلامتی و ایمنی: سنگاپور بسیار ایمن است و دارای نرخ جرم و جنایت پایین و مراقبت های درمانی با کیفیت با قیمتی مناسب است.
- موقعیت مکانی عالی: سنگاپور در مرکز جنوب شرقی آسیا قرار گرفته است و به همین دلیل به راحتی می توانید با اتوبوس یا هواپیما به کشورهای دیگر دسترسی پیدا کنید.
معایب مهاجرت به سنگاپور
آنچه در اینجا عنوان شده است صرفا شکایات متقاضیان مهاجرت است و ممکن است برای شما صدق نکند.
- عدم تعامل قومیتی: علی رغم تنوع نژادی در کشور سنگاپوری، اقوام مختلف تمایل به تعامل محدود دارند، از این رو از هر دو نفر سنگاپوری تنها یک نفر دوستی از نژاد دیگر دارد.
- تبعیض نژادی: شهروندان سنگاپور از نسل چینی ها تمایل دارند از برتری خود نسبت به همتایان مالایی و هندی خود لذت ببرند. نمونه هایی از تبعیض آشکار شامل آگهی های شغلی است که مشخص می کند متقاضی باید اصالت چینی داشته باشد تا بتواند درخواست دهد.
- عدم آزادی بیان: دولت سنگاپور مطالب حساس جنسی، سیاسی، مذهبی و نژادی را سانسور می کند. دادخواست ها معمولاً برای ساکت کردن مخالفان مورد استفاده قرار می گیرند. روزنامه نگاران برای محدود کردن مسئولیت قانونی خود غالباً خود سانسوری می کنند. که این امر موجب محدودیت در توسعه و گسترش هنر غیر تجاری می شود.
- فعالیتهای محدود در فضای باز: سنگاپور به عنوان شهری کوچک، سواحل شلوغ و فضای طبیعی محدود دارد.
- هزینه بالای مسکن: از آنجایی که سنگاپور دارای مساحتی کم با جمعیت متراکم است، قیمت مسکن در آنجا با قیمت های هنگ کنگ یا شهر نیویورک برابر است و اگر بودجه محدودی داشته باشید ممکن است مجبور شوید در فضایی مشترک اتاق پیدا کنید.
- کمبود فعالیت در فضای باز: سنگاپور به عنوان یک شهر-ایالت کاملاً حالت شهری دارد.
- مجازاتهای سخت برای نقض قانون: مجازات ها معمولاً شامل شلاق و حبس طولانی مدت است.
دریافت اجازه اقامت سنگاپور
افرادی که قصد را دارند باید قبل از ورود به این کشور ویزای معتبر مرتبط با هدف خود دریافت کنند. متداول ترین ویزاهای ورود به این کشور عبارتند از :
- ویزای کاری که تحت عنوان Work Pass شناخته می شود.
- ویزای دانشجویی
- ویزای سرمایه گذاری
انواع اجازه کار برای متخصصان و کارآفرینان خارجی
برای کار قانونی در سنگاپور، همه شهروندان خارجی ابتدا باید ویزای کار دریافت کنند. بنابراین پس از ثبت نام در یک شرکت سنگاپوری، کارفرمایان باید برای ویزای کاری مربوط به کارمند خارجی خود درخواست دهند. این درخواست می تواند تحت هر یک از سه گزینه ویزای کار زیر باشند که عمدتا توسط مجموعه مهارتها، تجربه و حقوق پیشنهادی کارکنان تعیین می شود.
- اجازه کار (WP) – که عمدتا به کارگران و نیروهای کار خانگی اعطا می شود
- پاس S – که به نیروهای کاری ماهر سطح متوسط اعطا می شود
- پاس استخدامی (EP) – که به متخصصان با تجربه، مدیران یا شخصیتهای اجرایی، با اعتبار خوب اعطا می شود.
دسته دیگر ویزای ، پاس اشتغال شخصی سنگاپور است که به کارمند اعطا می شود و به هیچ یک از کارفرمایان گره نمی خورد (بیشتر در این مورد در زیر). سپس گزینه های دیگری مانند پاس ورودی ، ویزا چندبار ورود تجاری گذرنامه کاری متفرقه وجود دارد. در ادامه راجع به هر یک از این اجازه های کاری بیشتر توضیح خواهیم د.
اجازه کار سنگاپور (WP)
در سنگاپور دارندگان مجوزهای کار، کارگران دارای مهارت های پایه، عمدتاً کارگران و کارگران خانگی، از سوی کشوری از پیش تصویب شده، می باشند. حداقل سن متقاضی این اجازه کار 18 سال برای کلیه کارگران خارجی غیر خانگی و حداکثر سن قابل قبول 58 سال برای مالزیایی ها و 50 سال برای غیر مالزیایی می باشد. در هنگام ارائه درخواست برای مجوز کار، کارفرما باید بخشی را که متقاضی قصد دارد در آن کار کند را در نظر داشته باشد. همچنین در مورد تقاضاهای WP دولت سنگاپور برای تنظیم نیروی انسانی خارجی در سطح شهر، دو مورد دیگر را مطرح کرده است:
- کارفرمایان باید به ازای هریک از کارمندان دارای مجوز کار خود، مالیات کارگر خارجی (FWL) دهد که مبلغ آن توسط بخشی که کارگر در آن مشغول به کار خواهد بود و همچنین مدارک تحصیلی و مهارتهای مربوط به آن، تعیین می شود.
- کارفرما باید به سقف میزان وابستگی (DRC) که به عنوان نسبت کارگران خارجی در یک شرکت سنگاپور به کل نیروی کار تعریف می شود، پایبند باشد.
پاس S ( S Pass ) سنگاپور
در سنگاپور پاس S برای کارگران ماهر خارجی در سطح متوسط صادر می شود. علاوه بر این ، مانند WP ، هر دو مورد FWL و DRC (همانطور که در بالا توضیح داده شد) برای کلیه دارندگان پاس S در یک شرکت سنگاپور نیز کاربرد دارد. در حالیکه FWL بین 315 دلار و 550 دلار به ازای هر کارگر متغیر است، وزارت نیروی انسانی سنگاپور (MOM) سقف وابستگی فرعی (sub-DC) برای استخدام دارندگان پاس S در یک شرکت بخش خدمات، 15٪ تعیین کرده است. این نسبت برای شرکتهایی که در بخش های دیگر فعالیت می کنند 20٪ است. در هنگام ارزیابی تقاضا نامه های پاس S ، MOM، مدارک تحصیلی، تجربه كار و حقوق ماهانه حداقل 2200 دلار برای متقاضیان جوان بی تجربه و بیشتر برای متقاضیان با تجربه را در نظر می گیرد.
پاس استخدامی سنگاپور (EP)
به طور معمول MOM این پاس را با اعتبار سه سال صادر می نماید و متقاضیان EP را بر اساس ماهیت نقش PME متقاضی، مدارک تحصیلی قابل قبولی و حقوق ماهیانه حداقل 3300 دلار برای متقاضیان جوان بی تجربه و بیشتر برای متقاضیان با تجربه، ارزیابی می کند.اگرچه MOM ملاحظات FWL و DRC را برای متقاضیان EP اعمال نمی کند، اما به متقاضیانی از مناطق درجه 1 اولویت می دهد. همچنین متقاضی باید مهارت های بیشتری نسبت به نیروی کار داخلی داشته باشد و متناسب با مهارت های خود، حقوق دریافت کند. شرکت (کارفرما) ارائه دهنده درخواست EP برای کارمند بالقوه باید ابتدا از طریق آگهی در jobsbank.gov.sg، قصد خود را مبنی بر استخدام نیروی داخلی، نشان دهد.
تجربه‌ی زندگی سه ماهه در سنگاپور
خب در اولین تجربه‌ی نوشتنم در ویرگول تصمیم دارم از تجربه‌ی زندگی سه ماهه‌م در سنگاپور صحبت کنم. یکی از دلایلی که خودم خیلی دوست داشتم حوصله کنم و سعی کنم با جزئیات بنویسم اینه که سنگاپور کلا ایرانی‌های زیادی نداره و در مقایسه با بقیه کشورهای دنیا خیلی دید درست و دقیقی ازش وجود نداره و شنیده‌ها و دیدگاه‌های ضد و نقیضی ازش وجود داره.
خود من قبل از رفتنم وقتی داشتم در موردش توی اینترنت میگشتم با اینکه در خیلی سایت‌ها به این اشاره شده بود که جزو گرون‌ترین شهر‌های دنیاست، یا بهترین اقتصاد جهان رو داره، یا پر سرعت‌ترین اینترنت جهان برای سنگاپوره بازهم حس میکردم مقداری بزرگنمایی در همه‌ی این حرفا وجود داره و ته دلم تصور جالبی به شرق آسیا نداشتم و تصور کیفیت زندگی در کشور خارجی رو فقط به غرب داشتم و فک میکنم شاید این پست بتونه به دقیق شدن تصور بقیه کمک کنه و شاید اگه یه روزی گذرتون به اون سمت افتاد، این جزئیات کمی بهتون کمک کنن.
دلیل سفر من به سنگاپور موقعیت کاراموزی‌ای بود که در دانشگاه NUS برای سه ماه گرفتم. اینکه چطوری این موقعیت رو گرفتم رو شاید بعدا در یک پست دیگه‌ای توضیح بدم ولی خب کلیتش این بود که در حوزه‌ی آموزش کار ماشین‌لرنینگ میکردم و برای این موقعیت ماهی 1500 دلار سنگاپور هم از دانشگاه اونجا فاند میگرفتم که دلار سنگاپور ارزشی در حدود دلار کانادا داره و در مدتی که من اونجا بودم نرخ تبدیلش به دلار آمریکا حدود ۱.۳۷ بود و در ادامه توضیح میدم که هزینه‌ها چطوری بود و این پول چقدر ارزش داشت.
پرواز :
برای سنگاپور از ایران پرواز مستقیم وجود نداره. آپشن‌هایی که وجود داره اینه که با پرواز ترکیش (توقف در استانبول) یا امارات (توقف در دوبی) یا قطر (توقف در دوحه) و عمان (توقف در مسقط و کوالالامپور) برید. پرواز عمان به نسبت بقیه‌شون کمی ارزون تر بود ولی حدود ۲۴ ساعت با توقف‌ها طول می‌کشید و کیفیت پروازش هم ظاهرا از بقیه ایرلاین‌ها به طرز معنی داری کمتره. پرواز ترکیش هم معمولا توقف طولانی تری نسبت به قطر و امارات داره ولی اگه بخواید بلیتتون رو از خیلی زودتر بگیرید احتمالا کمی ارزونتر از قطر و امارات شه.
من خودم با امارات سفر کردم که با احتساب توقف مجموعا ۱۳ ساعت تو راه بودم و بی اندازه از کیفیت پرواز و خوراکیا و نظم و ترتیبش راضی بودم. از ۴ پروازی که برای رفت و برگشت هم داشتم برای ۳ پروازم مسافرای پرواز خیلی کم بودن و تقریبا هر کسی یک ردیف داشت که میتونست به راحتی استراحت کنه و واقعا خوب بود. قطر هم شنیدم که به همین منواله.
یه راه دیگه‌ای هم که معمولا تورهای ایرانی استفاده میکنن اینه که با پرواز ماهان برید کوالالامپور و از اونجا خودتون یه پرواز دیگه بگیرید که چون کانکشن نیست باید خودتون حواستون به ریسک تاخیر خوردن و زمان جا به جایی بین فرودگاه باشه یا هم از کوالالامپور زمینی و با اتوبوس (۶ ساعت تقریبا) بیاید سنگاپور که احتمالا هزینه‌هاش کمتر بشه ولی برای حالتی که مقصد نهاییتون سنگاپور باشه بنظر من زیاد نمی‌ارزه. ولی خب برای تورها چون معمولا ترکیبی مالزی‌هم هستن و چند شب میمونن خیلی به صرفه در میاد.
مسکن :
دغدغه‌ای که در بدو ورود به هر کشوری وجود داره اسکانه. مخصوصا اینکه در سنگاپور وقتی شما هنوز در هواپیمایید یه فرمی رو باید پر کنید که آدرس محل اقامتتون هم در اون فرم ازتون میپرسن و شما قبل از اینکه به سنگاپور برسید باید آدرس خونه یا رزرو هتلتون همراهتون باشه. هتل در سنگاپور خیلییییی گرونه. من الان عدد دقیقی یادم نیست ولی یادمه اصلا نمی‌ارزید. اتاق‌های airbnb بیخود تریناشون تا جایی که یادمه حدود شبی ۴۰ دلار بودن. خلاصه مسکن خیلی گرونه در سنگاپور.
اگه برای چند ماه در سنگاپور قراره بمونید یه سری سایت هستن مثل 99.co و یکی دیگه اسمش یادم نمیاد که مثل دیوار ما هستن و آگهی خونه میذارن و میتونین با صاحب خونه‌ها چت کنید. مسئله‌ای که وجود داشت اینه که اکثر خونه‌ها برای کوتاه مدت قابل اجاره نیستن و یکم پیدا کردن رو سخت میکنن. اجاره‌ی یک سوییت تنهایی در سنگاپور از ۱۵۰۰ دلار سنگاپور شروع میشه، اتاق تکی در خونه‌ی اشتراکی حدود ۷۰۰-۹۰۰ دلاره (اینجور خونه‌ها دو دسته‌ن، hdb و condo. کندو ها کمی لاکچری‌ترن، استخر و باشگاه دارن و در برج‌های نوساز‌تری هستن و به نسبت گرون‌ترن. برای کوتاه مدت احتمالا hdb انتخاب مناسب تری باشن) و اتاقی که با یک نفر دیگه هم مشترک باشه حدود ۴۰۰-۶۰۰ دلار میشد.
ایرانیان در سنگاپور:
ایرانی‌های سنگاپور کلا کمن. یکی از دلایلش اینه که سنگاپور خیلی سخت اقامت یا شهروندی میده و ایرانیا معمولا دنبال جایی برای مهاجرتن که بتونن بمونن. یک گروهی به اسم گروه ایرانیان سنگاپور در تلگرام وجود داره که الان که حدود ۳۰۰ نفر عضو داره که با توجه به چیزی که دیدم خیلی از اعضاش هم کسایی هستن که یه بازه‌ای سنگاپور بودن و الان دیگه نیستن. برای همین فکر میکنم جمعیت ایرانیای سنگاپور خیلی هم از این عدد بیشتر نباشه.
شاید برای کسایی که از ایران و ایرانی‌ها فراری‌ن خیلی گزینه‌ی خوبی باشه ولی بنظر من برای ما نقطه ضعف بود. برای مثال این باعث میشد در صورتی که برای تمام کشورهای اروپایی و آسیایی (حتی خاورمیانه) رستوران‌های متعددی در سنگاپور بود، کلا یک یا دو رستوران ایرانی در سنگاپور باشه که بی‌نهایت گرون بودن. یا مثلا به وضوح میدیدم که هندیا چقدر هوای همدیگه رو دارن ولی خب کلا من حس غربت بیشتری میکردم. با این حال یه سری از اعضای این گروه یکشنبه‌ها ساعت ۷ صبح میرن باهم والیبال ساحلی که من هیچ وقت نتونستم اون ساعت بیدار شم. و من خونه‌م رو هم از طریق همین گروه و یک دختر دیگه‌ای از دانشگاه خودمون که اونجا فرصت مطالعاتی بود پیدا کردم. کلا بنظر من حضور هم وطن تا یه تعداد خوبی نقطه مثبت به حساب میاد.
زندگی و درامد:
سنگاپور واقعا کشور گرونیه ولی درامدهاشونم خیلی بالاست. تا جایی که من فهمیدم نسبت درامد سنگاپور اینقدر به نسبت هند و چین و باقی کشورهای شرق آسیا بالاست که خیلی‌ها از این کشورا میان و در جوونی‌شون در این کشور کار میکنن و اینقدر پس انداز براشون جمع میشه که میتونن پول برای خانواده‌هاشون بفرستن یا برن بقیه‌ی زندگی رو در کشور خودشون لاکچری زندگی کنن. کلا سنگاپور یه نسبت تهران نسبت به شهرستان داره برای بقیه‌ی کشورهای آسیا.
دو سه تا دانشگاه خیلی خوب داره، برای مثال همین دانشگاه NUS فک میکنم در خیلی از رشته‌ها رتبه‌ی زیر ۱۰ رو در جهان داره و خود دانشگاه هم واقعا خفن و با کیفیت بود، فلذا فکر میکنم از لحاظ علمی سنگاپور بهشتی برای تحصیل در آسیا حساب میشه. شرکت‌های بزرگ و به نام هم زیاد در سنگاپور شعبه دارن. برای مثال در حوزه‌ی IT شرکتهایی مثل گوگل و فیس‌بوک اونجا شعبه دارن و یک شرکت بزرگ grab هم هست که سرویس حمل و نقل، سفارش غذا، پرداخت و .. رو به کشورهای زیادی در شرق آسیا میده.
فکر میکنم جذب نیروهم در این شرکتا زیاد باشه (من یه ایونتی برای جذب نیرو در grab رفتم که خیلی جالب بود اگه شد بعدا اونم تعریف میکنم). خلاصه کیفیت زندگی نسبت به باقی کشورهای همسایه‌ش خیلی بالاست. و کلا شغل و درامد خیلی زیاده. برای مثال فک کنم یک دانشجوی دکترا حدود ۳۰۰۰ دلار میگیره ماهانه که جزو حقوق‌های بالا به حساب نمیاد و فک میکنم با همین عدد هم میشه خیلی خوب زندگی کرد و حتی سیو کرد.
منبع: