سال ۲۰۲۴ با جنایت‌های بی سابقه رژیم صهیونیستی در غزه و تهدید کشورها به حمله هسته‌ای آغاز شد و این رژیم با وضوحی بیشتر از همیشه نشان داد به هیچ‌کدام از قیود انسانی، اخلاقی و حتی خطوط قرمز جنگ پایبند نیست. ناگفته پیداست تأسیسات و سلاحهای برای رژیمی که جز کشتار کور، مشی و مرام و منطقی ندارد، تا چه اندازه برای جهان خطرناک است؛ در این شرایط آیا می‌توان امیدوار بود کنفرانس خلع سلاح، کنشی فعالانه‌تر و مسئولانه‌تر در مواجهه با این زنگیِ مست داشته باشد؟
به گزارش مجله آنلاین، اولین نشست سال ۲۰۲۴ کنفرانس خلع سلاح با ریاست هند در ژنو آغاز شده و تا شهریورماه ۱۴۰۳ ادامه خواهد داشت.
کنفرانس خلع سلاح متشکل از ۶۵ دولت عضو است که اگرچه وظیفه خطیر مذاکره و تدوین اسناد و معاهدات بین‌المللی در زمینه خلع سلاح و کنترل تسلیحات، به‌ویژه سلاحهای کشتار جمعی را بر عهده دارد، اما وضعیت جاری در نظام بین‌الملل عملا ناتوانی و بی‌کفایتی این ساختار در تحقق اهداف و وظایفش را آشکار ساخته است. در جهان کنونی کشورهای دارنده سلاح هسته‌ای که از همه توان خود برای بازداشتن سایر کشورها از فعالیتهای هسته ای حتی از نوع صلح آمیز آن استفاده می کنند نه تنها تعهدات خود مبنی بر انهدام تسلیحات هسته‌ای را زیر پا گذاشته‌اند، بلکه میلیاردها دلار نیز صرف توسعه و به‌روزرسانی تسلیحات مخوف‌شان می کنند. برای مثال فقط در سال جاری امریکا ۷۰۰ میلیارد دلار به این امر اختصاص داده است.
تنها طنز این رویکرد هراسناک، ادعاهای مقامات رژیم صهیونیستی است که از یک طرف اصول اساسی حقوق بین‌الملل از جملهNPT و منشور سازمان ملل را زیرپا می‌گذارند و درست در همین وضعیت انگشت اتهام خود را به سوی ایران گرفته و ادعاهای بی‌اساس، نخ‌نماشده و بی‌خریداری چون احتمال به‌کارگیری سلاح هسته‌ای را متوجه کشورمان می‌کند.
اگرچه این ادعای واهی نیز به سرنوشت ادعاهای دیگر این رژیم علیه برنامه هسته‌ای کشورمان دچار خواهد شد و از این منظر چندان قابل توجه نیست، اما باید توجه داشت آنچه این‌بار رژیم صهیونیستی را به تجاهل و فرافکنی وا داشته، فرار از نگاه‌های جدی و پرسشگری است که از فردای «طوفان الاقصی» چشم خود را به ماشین کشتار تل‌آویو دوخته است.
کشتار بیش از ۲۵هزار نفر از مردم بی‌گناه و بی‌دفاع غزه از جمله کودکان و زنان، حمله به بیمارستان‌ها، تخریب مساجد و کلیساها، بستن آب، محاصره و ممانعت از رسیدن دارو و غذا به مجروحان، انهدام زیرساخت‌های این باریکه ساحلی به منظور غیرقابل سکونت کردن آن و… تنها بخشی از تراژدی غزه در چهارماه گذشته بود که از سوی رژیم اسرائیل ترتیب داده شد و این واقعیت را پیش چشم جهان گذاشت که وقتی رژیم اسرائیل از تمام خطوط قرمز جنگ می‌گذرد، هیچ تضمینی وجود ندارد که در استفاده از تسلیحات هسته‌ای خویشتنداری کند.
بر این پایه آنچه می‌بایست در کنفرانس خلع سلاح این دوره به‌عنوان یک اصل اساسی و ریشهای مورد توجه اعضا قرار بگیرد، مسئله تسلیحات هسته‌ای رژیم صهیونیستی و تهدیدات آن برای امنیت جهان است. جهان باید قبل از آنکه دیر شود به هشداری که در پس کشتار مردم غزه با بمب‌های فسفری است گوش بسپارد؛ هشداری که می‌گوید رژیم اسرائیل به قیمت خون تمام ساکنان غزه، به دنبال بقای خود است و تردیدی وجود ندارد که استفاده از هر سلاحی را برای خود مباح می‌داند. با چنین عقبه فکری و رفتاری آیا امروز در جهان تهدیدی بزرگ‌تر از رژیم صهیونیستی، زرادخانه‌ها تأسیسات و فعالیتهای هسته‌ای مخفیانه‌اش علیه صلح و امنیت بین‌المللی و منطقه‌ای وجود دارد؟
این رژیم بدون عضویت در هیچ سند الزام‌آور بین‌المللی ناظر بر خلع سلاح و بدون اینکه تحت هیچ‌گونه پادمان یا سازوکار راستی‌آزمایی قرار داشته باشد، به انباشت انواع تسلیحات کشتار جمعی، ادامه می‌دهد و چشمان آژانس بین‌المللی انرژی اتمی نیز به روی این نظارت ناپذیری، کور و نابیناست. قدر مسلم مادامی که سلاحهای هسته‌ای وجود دارند، خطر کاربرد آنها نیز وجود خواهد داشت و این خطر زمانی تشدید می‌شود که در اختیار موجودیتی جعلی و جنایتکار باشد که هیچ چیز برای از دست دادن ندارد!
منبع:نورنیوز
انتهای پیام