فواد توحیدی: من را تهدید کردند و گفتند جشنواره را زمین می زنند!

در آستانه برگزاری هفدهمین جشنواره موسیقی نواحی ایران پیرامون برخی مسائل و حواشی این رویداد با فواد توحیدی (دبیر این جشنواره موسیقی) گفت وگویی داشتیم که در ادامه مشروح مصاحبه مجله آنلاین با این هنرمند و پژوهشگر را می خوانید:

ـ چرا جشنواره موسیقی نواحی همانند جشنواره موسیقی فجر با جدیت برگزار نمی شود؛ علت چیست؟

اگر جشنواره موسیقی نواحی همانند جشنواره موسیقی فجر مهم بود هر سال بدون وقفه برگزار می شد. یکی از مشکلات این جشنواره دولتی بودن آن است؛ چون از آنجایی که بودجه آن را دولت می دهد به صورت مرتب یا حرفه ای برگزار نمی شود. حال اگر به سمت خصوصی سازی جشنواره برویم و هر سال آن را با حمایت حامی مالی برگزار کنیم نظم بیشتری در برگزاری جشنواره خواهیم داشت؛ چون دیگر دغدغه مالی نخواهیم داشت.

ـ این جشنواره تقریبا هر بار با دبیر جدیدی برگزار می شود که ممکن است اقدامات و نقطه نظرات دبیران قبلی را نادیده بگیرد. بهتر نیست هر دبیر چندین دوره مسئولیت برگزاری جشنواره را برعهده بگیرد تا بتواند آنچه در ذهن دارد را به خوبی پیاده کند؟

هر بار با تغییر دبیرهای این جشنواره دیدگاه های جدیدی روی کار می آید که حسن ها و معایبی برای جشنواره به همراه دارد؛ زیرا دبیری این جشنواره برای آنها تجربه ای جدید است و تا عملکرد آنها به پختگی برسد و بتوانند جشنواره را آنگونه که می خواهند برگزار کنند زمان می برد.

باید به دبیری که مستعد و توانمند است فرصت داد که بتواند دیدگاه های خود را باوجود تمام سختی ها پیاده کند.

البته که لازمه این امر نقدپذیر بودن دبیر و بها دادن به ایده های نو است. مشکل موسیقی نواحی و موسیقی ایرانی نداشتن هم فکری است؛ زیرا هنرمندان جایی برای جمع شدن و هم فکری ندارند.

هنرمندان موسیقی باید یک پاتوق داشته باشند که یکدیگر را ملاقات کنند و حرف هم را بشنوند؛ درست همانند اتفاقی که در سینما رخ داده است. اگر امروز سینمای ایران رشد کرده است؛ به دلیل این است که نقد در آن راه پیدا کرده پذیرفته شده و کسی هم از آن ناراحت نمی شود.

ـ چه مشکلاتی در مسیر دبیری این جشنواره همراه شما بود؟

امسال که دبیر این جشنواره شدم با مشکلاتی رو به رو بودم که قبلا در سِمَت ها و جایگاه های دیگر نداشته ام. به عنوان مثال برخی از هنرمندان گمان می کنند که همیشه باید در جشنواره حضور داشته باشند و دستمزد بگیرند؛ به همین دلیل زمانی که امسال برای اولین بار سعی کردم این روند را تغییر دهم و افراد جدیدی را به جشنواره دعوت کنم با برخوردهای عجیبی از سمت برخی از هنرمندان مواجه شدم. درحقیقت برخی از آنها حتی من را تهدید کردند و گفتند که تخریب جشنواره را می کنند و آن را زمین می زنند. واقعا گمان نمی کردم هنرمندان این روحیه را هم داشته باشند.

به نظرم برخی افراد زیادی جشنواره ای شده و حتی از اخلاقیات هم دور شده اند. افراد جدید هم باید جایی در این جشنواره داشته باشند و در آن شرکت کنند؛ زیرا همین امر است که به رشد جشنواره کمک می کند.

ـ پیش تر به سپردن جشنواره به بخش خصوصی اشاره کردید؛ یعنی این امر چگونه باید صورت بگیرد؟

این جشنواره نباید تنها به ارشاد متکی باشد بلکه میراث فرهنگی هم باید از آن حمایت کند؛ زیرا این موسیقی بیشتر جزو میراث فرهنگی ایران است و بیش از آنچه که به ارشاد مربوط باشد به میراث فرهنگی مربوط است.

جشنواره باید با شرکت یا افرادی قرارداد ببندد که بودجه را تأمین کنند؛ چون اگر غیر از این باشد تنها با تغییر یک مدیر در ارشاد و باطل شدن قراردادی که با او به امضا رسیده است کل پروژه با مشکل مواجه می شود. حال باید دوباره قراردادی با مدیر جدید و با شرایط او وضع کنند و منتظر بمانند که بودجه جشنواره را تأمین کند؛ البته که ممکن است مدیر جدید حتی بخواهد تیم اجرایی را تغییر دهد ولی وقتی تیم خصوصی در رأس کار باشد تغییر مدیران ارشاد در جشنواره تأثیرگذار نخواهد بود.

ـ بی نظمی در برگزاری این جشنواره تأثیری در موسیقی نواحی خواهد داشت؟

بطور کلی موافق نیستم که این جشنواره می تواند در موسیقی ما تأثیرگذار باشد نمی گویم بی تأثیر است ولی گاهی حتی تأثیر منفی دارد تا حدی که برخی جشنواره ای می شوند و از اصالت خودشان دور می شوند.

حتی موسیقی اقوام مختلف ایران روی هم تأثیر می گذارند؛ یعنی ممکن است یک نوازنده بوشهری به نغمه های گیلانی علاقه مند شود و آن را وارد موسیقی خود کند.

البته که این جشنواره به لحاظ اینکه هنرمندان دیده می شوند رسانه و تریبون دارند مفید است. به هر حال رسانه ملی ما در زمینه موسیقی بسیار بد رفتار کرده است و حضور کمرنگ آن باعث شده ایرانی ها آنقدر که موسیقی پاپ را می شناسند موسیقی نواحی کشور را نشناسند.

این امر در حدی است که مدتی پیش به یک ساز فروشی رفته بودم و در گوشه ای از مغازه یک تار قرار داده شده بود. فردی داخل مغازه آمد و پرسید این گیتار قدیمی چند است؟ یعنی حتی ساز اصیل ایرانی را نمی شناخت ولی گیتار را می شناخت.

ـ چه می توان کرد که موسیقی نواحی شناخته شود؟

جشنواره نمی تواند شق القمر کند ما باید به سمت گردشگری موسیقی برویم؛ یعنی بوم گردی ها باید موسیقی را هم جزو جاذبه های یک منطقه بدانند و با گروه های موسیقی منطقه و نواحی قرارداد ببندند که از نظر مالی رشد کنند.

وقتی به یک نوازنده سرنا برای اجرا یک میلیون تومان می دهند ولی به نوازنده کیبورد پنج میلیون تومان مطمئنا فرزند نوازنده سرنا دیگر سرنا یاد نمی گیرد و به سراغ کیبورد می رود.

اگر به سمت گردشگری موسیقی برویم و مردم برای شنیدن موسیقی مناطق مختلف به آنجا سفر و هزینه کنند موسیقی نواحی رشد خواهد کرد.

انتهای پیام