مجله

برای سید – مجله آنلاین

سید عزیزم چگونه می توان نبودنت را باور کنم؟ می دانم اگر بارها و بارها رو به رویت می نشستم و جمله ای می گفتم بازهم با همان خنده های زیبا خجالت زده ام می کردید. دوباره کوچه کوچه دلم پر شده از عطر وجود شما.کاش میشد در کنارتان بودم. کاش میشد فرار کرد از همه نیرنگ ها و ناپاکی ها و بدی های روزگار ما…کاش میشد دوباره حضورتان دلگرمی شود برای شب های طولانی لبنان… سید عزیزم دلم را به آسمان ها می سپارم تا نوشته هایش را به تو نشان دهد تا شاید دفتر قلبم را ورق بزنی و گوشه ای از آن را بخوانی پس برایت می نویسم ، از دل غریب خود برایت می نویسم ، آری خیلی دلم می خواست با تو بودم در میان ابرها ، پیش خدا بودم نمی دانی که چقدر برایت دلتنگم، اشک هایم سرازیر است سید، می خواهم با تو صحبت کنم اما با چه زبانی ؟! با این زبانم که پر از گناه است؟ نه نمی توانم! چگونه می شود مهمان آسمان باشم و با زبان زمینی خود صحبت کنم نمی دانم ، چه کنم ؟  سید تو می دانی تنها میدان های سرخ ،اندیشه مان بود و اینک …