مهدی نصیری

مهدی نصیری و شتاب منحصر به فردش

این ها را گفتم تا بدانید رفاقت را بر هر چیزی مقدم می دانم. با توجه به شناختی که از او دارم می دانم او نیز همین خلق و خو را دارد. در همین سال هایی که از حیث سیاسی کاملا دگرگون شده هنوز هم که یاد رفقای قدیمی اش می کند با ادب و احترام از آن ها یاد می کند و حق رفاقت را به جا می آورد. پس از درگذشت نادر طالب زاده اصلا به این فکر نکرد که طرفداران سیاسی اش از او توقع ادب و احترام نسبت به آن مرحوم را ندارند و بی پروای واکنش آن ها، حق دوستی را به جا آورد. علاوه بر این ها به نظرم سعه صدر او در مقابل مخالفانش ستودنی است. برخلاف سال های جوانی اش دیگر از خود حق پنداری، خبری نیست. با متانت، رای مخالفانش را می شنود و گاهی حق را به آن ها می دهد. مهدی نصیری خلق و خوی خوب کم ندارد اما این یادداشت در ستایش محاسن اخلاقی او نیست. اتفاقا قرار است در نقد او چیزی بگویم و برای این نقد لازم است اشاره کنم که او در کنار همه ویژگی های مثبتش یک ویژگی نه چندان قابل دفاع هم دارد …