گوشی هوشمند
- اقتصادی
گوشی هوشمند چگونه زلزله را تشخیص می‌دهد؟
اکثر گوشی‌های اندرویدی دارای حسگرهای شتاب‌سنج داخلی هستند که زمان حرکت گوشی را تشخیص می‌دهند و در نتیجه به تشخیص و شناسایی وقوع زلزله کمک می‌کنند. به گزارش مجله آنلاین، به نقل از ایتنا، این حسگرها به طرز شگفت آوری حساس هستند و می‌توانند مانند یک لرزه سنج عمل کنند. شبکه تشخیص زلزلهگوگل از کاربرد حسگرهای شتاب در گوشی‌های هوشمند استفاده کرد و از طریق اتصال گوشی‌ها، شبکه‌ای را ایجاد کرد که بزرگترین شبکه تشخیص زلزله در جهان محسوب می‌شود. گوگل در این زمینه با سازمان زمین‌شناسی ایالات متحده و دانشگاهیان در تعدادی از دانشگاه‌ها همکاری کرد. اگرچه این پیغام یک هشدار کوتاه‌مدت است، اما همان چند ثانیه می‌تواند زمان کافی برای پنهان شدن زیر میز یا نقاط دیگر را به شما بدهد، و می‌تواند زمان کافی برای کاهش سرعت قطارها، جلوگیری از تیک‌آف (بلند شدن) یا فرود هواپیماها و جلوگیری از ورود خودروها به پل‌ها یا تونل‌ها باشد. به این ترتیب، این سیستم احتمالاً در هنگام وقوع زمین لرزه‌های قوی جان انسان‌ها را نجات می‌دهد. هشدارهای زلزله را روشن کنیدبه گزارش ایتنا، تنظیمات برای روشن کردن هشدار زلزله در تلفن‌های اندرویدی را می‌توانید در بخش ایمنی و اضطراری برنامه تنظیمات گوشی خود پیدا کنید. سیستم نیاز به دسترسی به اینترنت …
- مجله تندرستی
این دستگاه معادل گوشی هوشمند در عصر طلایی تمدن اسلامی است / عکس
تینا مزدکی: فدریکا گیگانته، مورخ هنر و متخصص ابزارهای علمی اسلامی در دانشگاه کمبریج، درست زمانی که می‌خواست ابزاری را از جعبه بیرون بیاورد تا بررسی کند؛ به کمک نور خورشید که بر روی بخشی از این صفحه افتاد، متوجه شد که حکاکی‌های رو این صفحه کلماتی به زبان عبری و اعدادی به زبان لاتین هستند. البته او می‌گوید از قبل مشخص بود که برخی از حکاکی‌های اصلی این سازه به زبان عربی نوشته‌شده‌اند. ظاهراً باریکه‌ی نور به شکلی به این ابزار رسیده که گیگانته معتقد است اگر این نور از بالا به جعبه می‌خورد هرگز متوجه حکاکی‌های روی ابزار نمی‌شد. این مورخ، چند ماه قبل هنگام بررسی ابزار دیگری متوجه این اسطرلاب شده بود. او از کمبریج راه طولانی را طی کرد تا به شهر ورونا در شمال ایتالیا برسد و نگاهی دقیق به اسطرلاب بیندازد. اسطرلاب‌ها درست مانند تلفن‌های هوشمند امروز، ابزارهایی بودند که افراد برای سنجش زمان، تاریخ‌نگاری و مسیریابی با خود حمل می‌کردند. ابعاد آن‌ها بین ۷ تا ۴۵ سانتی‌متر بود و اطلاعاتی از آسمان روی آن‌ها درج شده بود که به کمکشان می‌شد مکان ستارگان، سیارات و ماه را شناسایی کرد. او با بررسی اسطرلابی که در موزه ورونا (Fondazione Museo Miniscalchi-Erizzoa) نگهداری می‌شد، متوجه …